İBDACI “VATAN” ANLAYIŞI “BİRLİK” ZEMİNİDİR!

-“Başyücelik Devleti” İçin ”Bağımsız (Kemalist) Türkiye Cephesi”ne Hayır!-

Dr. Lâtif Denizci

I. BÖLÜM

İSLAM VE HARB ÜLKESİ

"Dâr" kelimesi lügatda, yer, mekan ve konak mânâlarına gelir. Bu kelime, belde mânâsına geldiği gibi, mecazen “kabile” mânâsında da kullanılır,

İslâm Hukukunda(1), “dâr”, “bir müslüman ve gayr-ı müslim idarecinin hakimiyeti altındaki ülke” mânâsında kullanılır. “Dâr” kavramında; ülke’nin tayin ve tesbitinde temel amil idare olup; devlet ile ülke arasındaki bir hakimiyet münasebeti sözkonusudur. Bu mânâda ülke; bir devletin faaliyet alanını meydana getirir ve orada fiili kontrol ve hakimiyeti tesis edip, dışa karşı orayı koruyan otoriteye nisbet edilir. Serahsî Hazretleri, "el-Muhit" isimli eserinde bu hususda şunları kaydeder:

«- BİR ÜLKE, ORADA KORUYUCU BİR İDARE VE HAKİMİYET KURMALARI VE KONTROLÜ ELİNDE BULUNDURMALARI SEBEBİYLE O ÜLKE HALKINA NİSBET EDİLİR.»

İdare ve hakimiyet faktörü, İslâm ülkesi ile gayr-ı müslim ülke arasında ayırtedici bir rol oynadığı gibi, müslüman memleketler için de geçerlidir. İmam-ı Debusi, şöyle der:

«- İslâm ülkesi ile gayr-ı müslim ülkeyi birbirinden ayıreden faktör, temelde idare ve hüküm ayrılığıdır. Bunun gibi, "dârulİslâm” dahilinde müslüman yöneticiler arasında muhtelif memleketler de hakimiyet ve hükümet etme ile birbirinden ayrılır. Müslüman idareciler arasında olduğu gibi, ülke onlara (gayr-ı müslim) ve bize (mümin) kuvvet ve hakimiyet hükmiyle izafe edilir.»

•

Hicret evvelinde HUKUKİ mânâda "dârulİslâm” diye gösterilebilecek bir ülke-dâr yoktu. Allah Resûlü Medine’ye hicret edince, ensar ve muhacirlerle İslâm toplumu teşekkül etti ve günden güne de güçlendi.

Müfessirlerin beyanı üzere, ondan sonra da namaz, oruç, zekat, ceza hukuku ve helal-haram hususlariyle alakalı hükümler vahyedildi. Medine’ye hicret, İslâm devletinin vucüd bulması için ilk merhaleyi teşkil etti.

Müslümanlar Medine’de siyasi mânâda bir “toplum” meydana getirip de gayr-ı müslimlerle aralarındaki münasebetler milletlerarası bir mahiyet kazanınca, İslâm devletinin faaliyet sahası ve hukuk nizamının tatbik alanı olarak "darülislâm" da teşekkül etmiş oldu.

İmam-ı Serahsi, Bedir harbi sıralarında Medine’nin hukuki durumu hakkında şu mütalaada bulunur:

«- O zamanlar Medine için "dârulİslâm” hükmü, ancak Allah Resûlü müslümanlarla birlikte orada olunca sözkonusuydu. Onlar Medine’den çıkınca, orada üstünlük ve hakimiyet yahudi ve münafıklara geçiyordu... O zamanlar darülislâm, Allah Resûlü ve ashabının bulunduğu yer idi. Çünkü o günlerde, müslümanlar için bundan başka “mena’a” (askerî güç) mevcut değildi.»

Hülasa; hicretten evvel "dârulİslâm” mevcut değildi; darülharb ise esasen daha öhce vardı. Ancak müslümanlara savaş izni hicretten sonra verildiğinden, müslümanların kendilerine harb açanlara münasebetlerinin bilfiil harb halini alması bu dönemden sonradır.

•

Yukarıda, ülkenin müslümanlara ve gayr-ı müslimlere idare ve hakimiyet bakımından nisbet edildiğini ifade etmiştik. İşte bu nisbet, dar’ın niteliğini de ortaya koymaktadır. İmam-ı Serahsi, "Dârülislâm, müslümanların hakimiyetleri altındaki yerin ismidir”; İmam Debusi de, "müslümanların idare ve hakimiyetleri altındaki yer” olarak dârülİslâm’ı tarifi ederler.

Hanifî fakihlerinden İmam-ı Kuhistanî de, "DÂRÜLİSLÂM, MÜSLÜMANLARIN İMAMININ SULTA VE HÜKMÜNÜN YÜRÜRLÜKTE OLDUĞU ÜLKE; DARÜLHARB DE, KAFİRLERİN REİSİNİN EMİR VE İDARESİNİN YÜRÜRLÜKTE OLDUĞU ÜLKE” tarifini yapar. Hanbelî fakih Hacavî, darülharbi, "Küfür hüküm ve idaresinin hakim olduğu ülke” olarak tarif eder.

Bu ve nakletmeye lüzum görmediğimiz diğer tariflerin hepsinde; "dârulİslâm” ve darülharbin, İslâm ve İslâmdışı idarelerin hakimiyet sahası ve hukuk sistemlerinin tatbik edildiği devlet ülkesini tesbit ve ifade ettiği görülmektedir; temel kıstas, "dârulİslâm” ve darülharbin tayin ve tesbitinde, OTORİTE VE HAKİMİYET OLUP, NÜFUSUN MÜSLİM VE GAYR-I MÜSLİM OLMASI AZ VEYA ÇOK ÖNEMLİ DEĞİLDİR.

•

Şafiî mezhebinin umumî anlayışına göre, "dârulİslâm” üç kısımdır:

1) Müslümanların meskun bulundukları yerler.

2) Müslümanların fethedip gayr-ı müslim ahalisini cizye karşılığında iskan ettikleri yerler. Bu yerlerin mülkiyetinin İslâm devletine veya sulh ile gayr-ı müslim ahaliye bırakılmış olması farketmez.

3) Başlangıçta müslümanların meskun olup, fakat daha sona gayr-ı müslimlerin istila ve hakimiyetleri altına geçen yerler.

Bunun dışında kalan yerler ise darülharb olmaktadır. Nitekim Buceyrimi, "Darülküfr’den murad, küffarın sulh ve cizye olmaksızın ve daha önce "dârulİslâm” olmadan istilaları altında bulunan ülkedir. Bunun dışında kalan yerler ise "dârulİslâm”dır” demektedir.

Halkının gayr-ı müslim olduğu ve mülkiyetin İslâm devletine veya sulh ile eski maliklerine bırakıldığı iki nevi ülkeden bahseden İmam-ı Rafiî, "BU İKİNCİ KISMIN "DÂRULİSLÂM” SAYILMASI GÖSTERİYOR Kİ, BİR ÜLKENİN "DÂRULİSLÂM” TELAKKİ EDİLMESİ İÇİN, ORADA HİÇ MÜSLÜMAN BULUNMASA DA ÜLKENİN İMAM’ININ İSTİLA VE HAKİMİYETİ ALTINDA BULUNMASI YETERLİDİR” hükmünü vermektedir.

•

Zikredilen tariflerden anlaşılacağı gibi, "dârulİslâm” ve darülharb tabirleri, İslâm ve küfür hakimiyetlerinin sınırlarını, bir başka ifadeyle İslâm devletinin hakimiyet ve faaliyet sahasıyla diğer devletlerin ülkesini tesbit ve ifade eder.

Bir ülkenin "dârulİslâm” kabul edilmesinde temel ölçü, idare ve icraatın İslâmî olması, yani ülkenin İslâm eseslarına göre yönetilip, İslâm hukununun tatbik edilmesidir. Buna göre, "dârulİslâm”, nüfusu ister müslüman ister gayr-ı müslim olsun, müslümanların hakimiyeti altında olan ve İslâm hukununun tatbik ve icra edildiği her ülkedir. Bundan ayrı olarak idaresi gayr-ı müslimlerin elinde bulunan, fakat İslâm devletinin hakimiyet sahasına dahil “bağlı ülkeler”le, başlangıçta "dârulİslâm” iken daha sona İslâmdışı bir devlet veya idarenin istila ve hakimiyeti altına giren, ancak İslâm hakimiyetinin izlerinin tamamen ortadan kalkmaması sebebiyle eski hükmün devam ettiği ülkeler de "dârulİslâm” sayılmaktadır.Bu son kısım hakkında çeşitli tasnifler mevcuttur.

•

GÖRÜLDÜĞÜ ÜZERE; MÜSLÜMAN HUKUKÇULAR İNDİNDE DEVLETİN ÜLKESİNİ TARİF VE TESBİTİ AÇISINDAN DÜNYA İKİ KISMA AYRILIR. DARÜLİSLÂM VE DARÜLHARB!..

Darülİslâm’da devletin siyasi, iktisadi, idari ve hukuki nizamı İslâmî esaslara göredir. Teşrii, icraî ve kazaî yetkiler, müslüman otoritenin elindedir. Darülharb de ise, bu nizam ve yetkiler ya tümüyle yoktur veya bir dereceye kadar eksilir. Bunun sınırı da hukukçular arasındaki görüş-içtihad ayrılıklarına (rahmet!) bağlı olarak farklılık arzeder.(*)

(*) Bu bölümdeki bilgiler; Dr. Ahmet Özel’in, "İslâm hukukunda ülke kavramı. DARÜLİSLAM, DARÜLHARB” isimli “İklim Yyn” tarafından Mart 1991 tarihli dördürcü baskısı yapılan eserinden alınmıştır.

II. BÖLÜM

VATAN MEFHÛMU

"Vatan"... Neresidir?.. Şairin dediği gibi, “doğduğum ve doyduğum” yer midir?.. Yoksa burada tüten maddî kıstasların yerine veya yanına “manevî” kıstaslar koyulduğunda tahayyülümüzde şekillenen yer midir?.. Elbette bizim gibi Ruhçu anlayışa sahip olanlar için “manevî” olarak “doğduğum ve doyduğum” yer, “gerçek vatan” sınırları içinde olsa da, “soysuzluk” bize uzak ve sadece “metafizik” yani hayatla ilintisiz bir ruhçu olmadığımızdan, maddî kıstasları da belli ölçüler eşliğinde inkâr edemeyiz.

“Hicret”i hatırlayalım...

Doğdukları ve doydukları Mekke’den, kimi Habeş’e kimi Medine’ye “hicret” zorunda kalan Muhâcirûn’u... Allah Resûlü’nü... Nasıl Mekke’nin hasretiyle ateşler içinde yandıklarını, gözyaşlarını akıttıklarını... Mekke putperestlerin hâkimiyeti altındayken, Medine müslümanların hâkimiyeti ellerinde tuttukları yerdi. Acılar, hasretler...

Demek ki, hem maddî hem de manevî kıstaslarla “doğduğum ve doyduğum” yer, vatan sınırları içerisinde; ama maddî kıstas manevînin önüne geçtiği ân, manevî kıstaslar uğruna, onların tekrar hakimiyeti uğruna, daha güçlü olarak geri dönmek ve vatan’da olması gerekenleri sağlamak için gidilmiş bir mekandır “hicret”...

Yaşadığımız şu asırda “Hicret” keyfiyetine malik bir toprak parçasının bile olmaması, biz müslümanların ne derece “parya” haline getirildiğinin bir delili olduğu gibi, “vatanı”, kendi içerisinden gerçekleşecek-gerçekleştirmeye mahkűm olduğumuz bir zuhűrla, manevî kıtasların hâkimiyeti altına almamızın ihtar ve dahi zorunluluğunu ihtar ve işaret ediyor. İşimiz zor ki, hem de ne zor!..

"MÜZİK”LE DE İSLÂM’A SALDIRI

Batıcıların İslâm’ı yoketmek ve müslümanları sindirmek için “her türlü vasıtayı” kullandıkları malum... Bu “vasıta”lardan birisi de, müzik. Yetmişbeş senelik tarihleri boyunca bir tane bırakın dünya çapını, bu toprakların insanının “benim” dediği bir eser yapamayan batıcı zihniyet, bu hâliyle, müziği de kendi çıkarı için kullanma cüretini gösteriyor; komedi ki, dünyada böyle bir komedi eseri yazılmamış ve sergilenmemiştir.

Kayınpederi gibi “meşin suratlı” bir parlak, tamamen argoya dayalı bir müzik eseri(!) yapmış ve “biz burdayız gitmeyiz/memleketi severiz/birşey diyen olursa/anasını .......” mısralarını(!), olmayan müzik kültürüyle terennüm ediyor.

Bizim (......) olarak geçtiğimiz yeri o da aynı şekilde geçiyor; fakat mimikleri ve çıkardığı “si...” hecesiyle neyi kastettiğini de elbette açık ediyor. Kafası Batıya ayarlı bu zihniyetin yanına, ambleminde üç hilal remzi bulunan bir partinin bağlıları gelmiş, her tarafı “TC Haritası” ile donatıp üstüne at nalı gibi büyük harflerle “Ya Sev Ya Terket” dövizini koymuşlardı. Keza, “Cumhuriyetin bilmem kaçıncı. Yıl Kutlamaları” etrafında hazırlanan müzik eserlerinde de bu mânâ yerleştirilmeye çalışılıyor ve “Ben bir aydın türk kadınıyım”, “Başka rejim istemeyiz”, “Hilafeti istemeyiz” gibi ifadelerin bulunduğu bir müzik eseri(!) boya küpü bir kokananın ağzından her Allah’ın günü TRT ekranlarında yayınlanıyordu. Yine uzun saçlı bir parlak (az öncekinin ortağı idi önceden), “Atatürkçü müzik” yaptığını söyleyerek ortalıkta salınıveriyor, “vatansever sanatçı” olarak takdim ediliyor...

Bütün bunlar Vatan kavramında sadece maddî kıstasların dikkate alınmasıyla düşülecek HATALARDIR. “Hata” dememiz elbette bizim açımızdan; yoksa kendileri açısından, Batıcı anlayış açısından doğru’dur yaptıkları...

"DİYALEKTİKLERİN ÇELMESİ“ VEYA “ANLAYIŞSIZLIK”

Oysa Ruhçu bir anlayışa sahip olan veya olması gereken müslümanların da bir kısmı "vatan" mevzuunda tıpkı Batıcılar gibi “doğduğum ve doyduğum” yer formülünü kabul ettikleri gibi, ne gariptir ki, Batıcıların “Anasını si...” dediklerine karşı, tıpkı onlar gibi tavır alıp, “bu cennet vatanımızda huzur ve hoşgörü ortamının bozulmaması için...” çaba sarfetmektedirler.

Bunlar bu tutumlarıyla ne yârdan ne de serden vazgeçemeyenler’e de dahil edilemezler; çünkü “yâr” ve “ser” tam olarak idrak edilmiş ve nihayetinde de ikisi arasında bir tercih yapılamazlığın getirdiği bir hâl değildir bu... Bunlarda, ne Batıcı ne de olması gereken İslâmî bir "vatan" kavramı idrak edilememiş ve ona göre de tavır alınamamıştır. Bu, netice itibariyle “piç” bir anlayıştır ve tezahür zemini de “piç vatan”dır. Bu hal, “diyalektiklerin çelmesine takılma”nın en basit misali olduğu gibi, en tehlikeli yönüdür de...

Ne Batı’dan ne Doğu-İslâm’dan vazgeçememenin, daha doğrusu onu anlayamamanının getirdiği bu “piç anlayış”, mücadelenin ilk ve en mühim ayaklarından birisinde “yalpalamaya” sebeb vermektedir.

Düşünülmüyor ki; bunlardan birisinin yanında tavır alınmaz ve “ikisi de sevilirse”, hâkim-konjonktürel güç kim ise onun yanında taraf tutulmuş veya tavır alınmadığından ötürü “bertaraf” olmayı baştan kabul etmiş sayılma gerçekleşecektir.

"MİLLİYETÇİLİK”

NEDİR

Umûmiyetle Ülkücü-Milliyetçi çevrelerin ve yanlarına gelen Müslüman kimi grupların, konjonktürel güçlü-sahte güç görünümünde olan mevcut Batıcı sistemin yanında “saf” tutmalarına sebeb olan "Ya Sev Ya Terket"de formüle edilmiş “piç Vatan” anlayışını yıkmak ve yerine doğru’sunu yerleştirmek gerekmektedir.

“Yıkmak” tabiri, “ileride” yapılması gereken olarak hemen algılanma kolaylığı içinde ise de, şunu belirtelim ki, İBDA Fikriyatı bunu “önceden” gerçekleştirmiştir ve okuyanlar da bunu görmektedirler zaten. O halde, yapmamız gereken, zaten “teori”de yıkılmış olanın pratikte de yıkılması için faaliyet göstermektir. İlk önce “doğru Vatan anlayışı” üzerinde durmak, peşisıra gelen “Milliyet’çilik” mefhumunu açıklığa kavuşturmak gerekiyor.

«- İslâm inkılâbında milliyet görüşü, kendisini sahte milliyetçiliklerin tersine zarf değil mazruf, kap değil muhteva, madde değil ruh, mekân değil zaman işi telakki eder.

İslâm inkılâbında milliyet görüşü, Türkü fırlak kemikler, çekik gözler, dar alınlar ve kirpi saçlar kadrosunda, yani hor ve kaba madde plânında aramaz.

İslâm inkılâbında milliyet görüşü , herşeyi ana ruh vahidine bağladıktan sonra, o ruh vahidini en iyi aksettiren yahut en iyi aksettirmeye memur olan zarf, kalıb ve madde ölçüsü olarak da (daima bu kayıt altında) kendi ırkını mecnuncasına sever.

İslâm inkılâbında milliyetçilik görüşü, müslümanlıkta mahdut o sınırlı milliyetçiliktir ki, (......) topyekûn insanlık kadrosunda ruhun kaynağını Müslümanlık olarak kabul ettikten sonra, o ruhu taşımaya, renklendirmeye, mizaçlandırmaya karşı liyakat ifadesi bakımından bütün kavimler arası yarışmada üstünlük mefkûresinden ibarettir.

Böylece İslâm inkılâbında milliyet mefkûresi, ırk, kavim, soy ifadesiyle de Peygamberine lâyık olma cehd ve müsabakasının eseridir ki, her türlü ırk ve kavim sınırını kuşatan ve aşan Müslümanlığı incitmek yerine şadedecek; ve ana ölçüye bir kere bağlandıktan sonra en ileri haklara kadar kazanıcı izinli milliyetçiliğin tâ kendisi olacaktır.»(1)

İşte bu “Millet-Milliyetçilik” anlayışı İBDA’nın kabul ettiği ve empoze etmeye çalıştığıdır. Bunun ne derece ehem olduğunu ise, MGK Kararlarıyla “tehdit derecelemesi” içine alınan Milliyetçi çevrelerin bahsettiğimiz anlayışa yakın olan kesimlerinin “acil tasfiye” edilmesi kararı ve yerine(*) “Kafatası Milliyetçiliğinin” yeşertilmeye çalışılmasında; onlarla birlikte İslam’a karşı “ortak cephe” kurmaya çalışan Doğu Perinçek’in şahsında bütünleşen “Kemalist Sol”un yapmaya kalkıştığı, -heryeri, tarihî değerlendirmeler gözönüne alındığında düzeltilmesi gereken- “Emperyalizme karşı Mustafa Kemal ve Lenin/Mustafa Kemal ve Sultan Galivey ittifağı”na yani “Sol Milliyetçiliğe”; (Gramsçi)ci ‘teori‘ gereği ortaya çıkarılan ve sözcülüğünü kavga kaçkını Sol‘un yaptığı “Yerellik“ tartışmalarına; aynı zamanda “daha Türkiyeli“ diyerek, mevcut konjontürel güç-sahte hakim Batıcı sistemin yanında “vatanın bölünmez bütünlüğü“ edebiyatı yapmaya; aynı şekilde, açılan bu “kapıdan“ rahatça giren (Gramsçi)nin müslümanlar arasındaki eşi olan Fazlurrahman‘ın “Devletsiz İslam“ ve elbette “Türk Müslümanlığı/Türkiye İslamlığı” formülüne bakılarak da görülebilir.

Sol‘undan Sağ’ına, Kemalist‘inden Müslümanına kadar bütün kesimleri içine alan ve tamamen, “Vatan‘ı kuru bir toprak parçası, Milliyetçiliği de onun üstündeki bütün ifadeleri korumak“ olarak gören ve tezahür zemini olarak da yukarıda kabaca çizmeye çalıştığımız anlayışlarda müşahhaslaşmaya başlayan görüntü, kelimenin tam mânâsıyla “PİÇ VATAN-PİÇ MİLLİYETÇİLİK“ten başka birşey değildir.

Bu, görüntü itibariyle, mevcut batıcı sistemin bütün muhalif, devrimci ve ihtilâlci hareketleri kendi etrafında toparladığı şeklinde algılansa da, esasında tam bir zaaftır; neticede, SİSTEM DÜŞMANLARINA MUHTAÇ HÂLE GELMİŞTİR VE BU KESİMLERDEN İKİ-ÜÇÜNÜN ‘TARAF‘ DEĞİŞTİRMESİYLE -ki bu da ülkemizin içinde bulunduğu iç ve dış siyasî ortamda ânlık bir hâdisedir- KENDİ İPİNİ KENDİ ÇEKMEK/HAZIRLAMAK DEMEKTİR ESASINDA.

"TERÖRİSTLER“; “VATAN HAİNLERİ“

Mevcut batıcı sistemin eşliğinde seslendirilen ve vurgusu gayet kuvvetli yapılanlar, sadece, netice itibariyle düşmanına muhtaç hale gelmekten başka bir mânâ ifade etmeyen bahsini ettiğimiz “vatan“ ve “milliyet‘çilik“ mefhumları değil, bunların tamamlayıcı aksesuarı olarak kullanılıp hayatî fonksiyona sahip bulunan "teröristler", "vatan hainleri" mefhumlarıdır.

Artık herköşe başında neredeyse bunu duyuyoruz; Çevik Bir de bunu söylüyor, Emin Çölaşan da, Bülent Ecevit de, Tayyip Erdoğün da, Fehmi Koru da, Recai Kutan da, Doğu Perinçek de, “Üstad!” Haydar Baş da... İşte “piç vatan“ etrafında kenetlenmiş ve birbirlerine “sarılmış” vaziyette bulunan -tabiatıyla!- "piç ittifak"!..

12 Eylül öncesinin fikirsiz fakat heyecanlı ortamında bu piç ittifağın seslendirdiklerinin yankısını bulmak zor değildi; neticede, karşılarında “allahsız, dinsiz gomunistler“ vardı, kimi Çin‘e kimi Arnavutluk‘a, kimi Rusya‘ya kapılanmıştı, “vatan elden gidiyordu“, “Tanrı, Türk‘ü korusun“du ve “Türk‘ün“ de “titremesi“ gerekiyordu, netekim “titrettiler de“ ve olan “kardeş kavgası” idi... Netice ise malum: Binlerce gencin, binlerce bu toprağın insanın katledilmesi...

Fakat şimdi... Tablo değişik...

"Teröristler..." "Vatan hainleri..."

Mevcut batıcı sistem, kendine karşı gelişen her muhalif veya ihtilâci hareketi bu şekilde damgalar. İster silahlı saldırı gerçekleştirmiş olsun isterse olmasın...

"VATANIMIZIN" SINIRLARI

İBDA, Yıldız remzli Üç Hilal‘li Gökmavi bayrağı ile, anlayana çok şeyler ifade etmektedir. Bunlardan bir tanesi de, bu toprakları bize emanet bırakan mübarek ceddlerimize olan Vefâ hissidir. Evet, İBDA, FİKİR VE AKSİYONDA, OSMANLI‘NIN MİRASCISI VE ONU İLERLETENİDİR.

Bu ne demektir?

Kanunî Sultan Süleyman Han ile başlayan “inhitat“ devrine kadar, İslâm Bayrağını dört kıt‘a üzerinde dalgalandıran, müslümanlara sevinç, kafirlere de korku salan; nihayetinde de, iç hainler tarafından küçücük -Doğu‘dan geldiğinde otağını kurduğu ilk yer olan- Anadolu kıt‘asına, izzet ve şereften uzak bir şekilde yaşaması için hapsedilen ve devamlı zulmedilen OSMANLI‘NIN DEVLET SINIRLARI, İBDA‘NIN DA VATAN SINIRLARIDIR. AFRİKA, ASYA, AVRUPA‘NIN YARISI, MERKEZ ÜS ANADOLU KIT‘ASI... BURALAR "BAŞYÜCELİK DEVLETİ”NİN HAKİMİYET SAHASIDIR.

İşte; “Bin sene sürecek 28 Şubat‘ların“ sebeb-i hikmeti budur!. “Ev sahibi“ tekrar ortaya çıkmış ve işgalcilerden hesab sormaya başlamıştır.

Üstadımızın “İdeolocya Örgüsü“nde yaptığı “Tarih Muhasebesi“ bölümü içinde geçen bu “sınırlar“; Osmanlı’nın keyfiyetçe tâbî tutulduğu muhasebe içinde şanlı Devletimiz‘in de sınırları olarak kaydaltına alınmıştır.

Son dönemde ortaya atılan "Sevr" meselesi, bahsimizi daha da açmamız için bir vesiledir.

Bu, birtakım yerlerce “Sevr paranoyası” olarak da görülmekte ve küçümsenmektedir; haddini aşan herşey elbette “paranoya“ olarak değerlendirilebilir. Fakat, bunu söyleyenler, “dünya küçüldü; global köy oldu, hududlar kalktı, dünya devleti gerçekleşiyor“ teranelerini seslendirenler ise, bilin ki, bunların bu şekilde “paranoya“ demeleri, kendilerinin Batı uşşaklığından ve gerçek vatan hainliğinden başka birşey değildir.

1998 Ağustos‘unda Talabani-Barzani kliklerinin Amerika‘da “barıştırılmaları ve anlaştırılmaları” ile başlayan süreç, TC‘ye büyük zayitalar verdiren PKK‘nin de tasfiyesini amaçlıyordu ve nihayetinde Suriye‘den Apo‘nun çıkartılması ve İmralı’da konuk edilmesiyle, emperyalistler “görünürde“ bir başarı kazanmışlardır.

İkinci hedef, Saddam‘ın - Irak‘ın yokedilmesi ve Kürt Devleti‘nin kurulması... Bu ise “Sevr‘in yeniden ve yeni kimlikle gelmesi“nden başka bir mânâ ifade etmez elbette. Evet, Amerika-İsrail-İngiltere şeytan üçlüsünün maksadı bu ve bu maksada TC‘nin idarecileri de (Apo‘nun çıkmasında kendilerinin bir payları olmamasına rağmen sevinç çığlıkları atmalarından da belli) ortak.

Şeytanüçlüsü emperyalist çetenin plânlarını hernekadar tatbike koymaları ve bunda da bir kısım başarılar elde etmiş olmaları aşikârsa da, netice olarak büyük bir yenilgiyle karşılacaklarını ilân etmek de bizim üzerimize düşen bir borçtur.

Çünkü, bütün hamlelerinin “ana istinad noktası” Anadolu kıt‘asıdır ve bu mübarek ve emanet toprakların üzerinde de İBDA ve önderliğinde müslümanlar vardır. Yenilgileri kesindir.

Yukarıda da ifade ettik; İBDA‘nın ve bağlıları olarak bizim, Anadolu kıt‘ası gibi küçücük bir toprak parçası üzerinde hapsedilmeye razı olur yanımız yok!. Gerek “Sevr“ ve gerek TC‘nin binbir türlü hainliğinin resmî ispatı olan ve “büyük bir zafer“ olarak takdim edilen “Lozan“, bizim gözümüzde bir hiçtir. “Sevr“ bir niyet ise, “Lozan“ bu niyetin pratiğe geçirilmesi ve İslam ümmetinin 75 senedir sömürülmesi ve kahraman ceddimizin bize emanet bıraktığı topraklarımızın emperyalizm ve onun uşakları tarafından, parçalanmasından-bölünmesinden ve işgal edilmesinden başka bir mânâ ifade etmez. “Türkiye Cumhuriyeti Devleti“ de bu işgalin kurumlaşmış bir remzidir ve yıkılmaya mahkumdur; kuruluşu itibariyle “bölücüdür.“

"VATAN DIŞI”

Bizim, yani İBDA bağlılarının, yani İBDA’nın “Vatan” mefhumuna yüklediği mânâya, değme milliyetçi anlayışın yakınlaşmasını bir kenara bırakalım, tahayyül bile edemez. İnsanın yeryüzüne indirilmesiyle başlayan Hakk-Bâtıl savaşı, Allah Resûlü ile zirvesine taşınmış, şimdi de indirildiği o muhteşem ve mukaddes zirveye tekrar çıkartılma mücadelesi ile devam etmektedir.

İBDA ANLAYIŞINA GÖRE; BAŞTA ANADOLU KIT’ASI OLMAK ÜZERE, HAKİMİYETİN TESİS EDİLDİĞİ HERYERDE ZALİMLERE HAYAT HAKKI YOKTUR.

Kimse bu sözlerden "hepsini öldürecekler!" mübalağlı neticesini çıkarmasın. Biz, dünyaya adaletle hükmedeceğiz!. “Ak koyunun, kara koyundan hesabını”, şaşmaz İBDA’cı adaletimizle sağlayacağız.

Fakat şurası da bir hakikattir, İŞGAL EDİLMİŞ MÜSLÜMAN TOPRAKLARINDAKİ bütün zulüm ve vahşetin altında, ismi bizim ismimize benzeyen "işgalciler-mankurtlar” kadar, her bâtıl dinden kafirlerin payını da unutmamak gerekir.

Siyonizmin bu topraklardaki en başta gelen temsilcisi KAMHİ AİLESİ mesela... Bu ülkenin insanlarını senelerce eski-püskü/bitik teknoloji mamülleri ile sömüren, 1983 senesinde “televizyon tüpü kaçakçılığı” yaptıklarından ötürü muhakemeye çekilen fakat ne hikmetse, “adresleri bulunamadığından” mahkemeleri “zamanaşımı sebebiyle düşen”, MOSSAD’ın açıklamalarında “Tükiye’deki temsilcimiz” olarak vurgulanan, kurdukları “Alo 900” hatlarıyla müslüman evladlarını ahlâken bitik oldukları halde iyice hayvandan da aşağı hale sokmaya çalışan, milletvekili seçilerek “dokunulmazlık” zırhına bürünmeye çalışan Kamhi ailesine, değil bir müslümanın, asgarî değerlere sahib bir “insan”ın, yaptıklarının karşılığı olarak nasıl davranacağı bilinmez mi?

ALATON-GARİH AİLESİ... Birincisi "sosyal demokratları”, ikincisi “ılımlı müslümanları” kafalamaya çalışan, yani her telden fakat illa “siyonist melodisi“ çalan, Kamhilerden hiçbir farkı olmayan bu ailenin, (ki, müteveffa Ü. Garih; Kamhi’nin yıpranmasından ötürü, onun yerine geçmiş ve “Mossad’ın Türkiye’deki mümessili olmuştu) kendilerine verilecek karşılığın, onlarınkinden bir farkı var olabilir mi?!

Keza, KOÇ, SABANCI, BEZMEN, NARİN, ÇÖRTÜK, DEMİREL, BİLGİN, DOĞAN, KOMİLİ, KAVİ AİLELERİ BAŞTA OLMAK ÜZERE BELLİ BAŞLI “3000 AİLENİN“; ülkemizin iktisadî sıkıntıya düşmesine; “teşvik-kredi-ihale“ hilekârlıklarıyla ülkemizi sömürmelerine; en basit bir “nikah törenlerinde“, hem de “iflaslarını açıklamış” yani, fabrikalarını kapatmış, binlerce işçiyi beşparasız sokağa atmış bir haldeyken, 4-500 milyar lirayı bir çırpıda harcamalarına, bunun yanında, ekmeği onbin lira ucuz almak için gecenin yarısından gün ışığına kadar kuyruklarda bekleyenleri -bunun da TC‘nin DPT‘sinin yaptığı “resmî“ bildirimine göre, “ülkenin % 30‘unu temsil ettiğini“ bir düşünün- tahayyül edin ve bu insanları “eski tas eski hamam“ edebiyatıyla “işinize devam edebilirsiniz“ diyerek ödüllendirin!!!

HAYIR! ASLA! BÜTÜN BUNLARIN HESABI, VATANIN GERÇEK SAHİBİ OLAN İBDA TARAFINDAN, BU “MANKURTLARDAN” BİR BİR SORULACAKTIR.

Başyücelik Devleti‘nin hududları içerisinde müslümandan başka kimse yaşayamayacaktır, dedik. Bunun neden ve nasıl olacağını görmek isteyenler "İdeolocya Örgüsü: Başyücelik Emirleri-Vatan Dışı” bahsine bakabilirler.

«- Bu emirle beraber Tük vatanının, yalnız Müslümanlar ve Türklerle meskûn, yalnız Müslümanlar ve Türklerden ibaret bir hale gelmesi, hain ve muzlim unsurlardan baştan başa temizlenmesi için her tedbir alınacaktır.

Temizlenmesi gereken başlıca hain ve muzlim unsurlar, Dönmeler ve Yahudilerdir.

Dönmeler ve Yahudileri takiben, haklarında hiyanet tabirini kullanamayacağımız halde, din ve ruh ayrılıklarından dolayı iklimlerimizden uzaklaştırılmaları gereken Rumlar, Ermeniler ve sair ufak-tefek topluluklar gelir. (....)

Tek başına kendinden ve öz cevherinden ibaret kalacak ve her türlü fesat unsurundan temizlenecek olan Türk vatanı Büyük Doğu davasını, elmas gibi berrak bir ırk ve kavim aynasında parıldatacaktır.»(2)

Büyük Doğu Mimarı, “vatan dışı” ilkesinin uygulanmasındaki ölçüyü şu şekilde ifade etmektedir:

« - TÜRK VATANINI BÜTÜN HAİN VE MUZLİM YABANCI UNSURLARDAN TEMİZLEMEK DAVASINDA ANA ÖLÇÜ: “YA BİZDEN OL, YA BİZDEN AYRIL“DAN İBARETTİR; VE BİZDEN OLMASI İSTEĞİ PEŞİNEN REDDEDİLECEK YEGANE SINIFIN YAHUDİ OLMASI, DÖNMELERİN ESASEN BİZDEN OLDUĞU VEHMİNİ VEREREK BİZDEN OLMADIĞINI ASIRLAR BOYUNCA GÖSTERMİŞ BULUNMASINDANDIR. RUM VE ERMENİLERİN BİZDEN OLMALARI MUHAL DEĞİLDİR. BU TAKDİRDE SAMİMİYETLE SEVK DAİREMİZE GİREN HER RUM VE ERMENİ BİZDEN OLUR.»(3)

Büyük Doğu Mimarı, Dönmelerin “sınır dışı” edilmeleri esnasında bütün servetlerine el konularak -beşparasız bir vaziyette- kitle halinde hemen kapının önüne konulacağını; Yahudilerin, servetlerine malik olarak en kısa zamanda istedikleri yere gitmeleri ihtarı yapılacağını; Rumlar, Ermeniler ve sair ufak-tefek toplulukların da servetlerini yanlarına alarak ya istedikleri bir ülkeye veya “muslihane bir anlaşma yapılacak“ olan yere gideceklerini ifade eder ve şöyle devam eder:

«- SERVETLERİNİ BERABERİNDE ALACAK OLAN YABANCI UNSURLARDAN HİÇBİRİ, TÜRK VATANI İÇİNDE HERHANGİ BİR GAYR-İ MENKUL SAHİBİ KALAMAZ. BUNLARA GAYR-İ MENKULLERİNİN KIYMETİ ÖDENİR VE DEVLETİN SINIR DIŞI PARA MUAMELESİNE GÖRE BU KIYMET BELLİ BAŞLI ŞARTLAR VE ŞEKİLLER ALTINDA KENDİLERİNE TEMİN OLUNUR.»(4)

Yukarıda isimlerini zikrettiğimiz ailelerin; yani ülkemizi sömüren, emperyalizm tarafından uydu-parya olarak kullanılmasına şuurlu olarak destek verenlerin kısm-i azamîsi “vatan dışı” edileceklerden olduğu gibi, bunların yanında “kimliği” Türk ve Müslüman olanlar da mevcuttur.

Bunlardan en mühimleri, "Süper Patronlar Toplantısı” olarak bilinen, kendilerini "Ulusal İşadamları Grubu” diye niteleyen, Rahmi Koç, Sakıp Sabancı, Ferit Şahenk, Bülent Eczacıbaşı, Aydın Doğan, Mehmet Emin Karamehmetler, Ömer Dinçkök ve TÜSİAD (Dönem Başkanı)ın oluşturduğu “çete”dir.

Şunu hemen belirtmek gerekir ki, her inkılâb, karşısında bulunanlardan yaptıklarının hesabını sorar; ihtilal, tarihî bir hesablaşmadır. Bu bahsettiğimiz ailelerin bütün servetleri -elbette- Beyt‘ülMal‘a kaydedilecektir; çünkü bu toprağın insanından çaldıklarıdır. Fakat, ellerini kollarını sallaya sallaya çıkmalarına elbette izin verilemeze; öncelikle, geçmişin muhakemesi yapılacaktır.

Düşünün hele; bugün “horumcular” deniliyor, “bir avuç azınlık” deniyor, “borsayı batıranlar” deniyor ve bunları yapanların kim oldukları da biliniyor ama bir türlü isimleri telaffuz edilip de gereken yapılmıyor! Hala bunların zorlamalarına tabi olunabiliyor. Etraf, tam manasıyla, riyakarlyıktan, yalancılıktan geçilmiyor; halk, “hesab soracağız!” diyen herkesin peşine düşüyor ama, onların da bu ailelerle içiçe olduğunu görünce hayal kırıklığına düşüyor. Anadolu insanı, psikolojik olarak bitiriliyor; ümileri kırdırılıyor; “hepsi birbirinin aynı!” mantığına getirtilip, tamamen teslim alınıyor. Biz; ama hakikaten ve sadece "BİZ”, bu noktada ne yapacağımızı açıkça söylüyoruz. Bunda samimi olduğumuzu; hiçbir şekilde döndürülemeyeceğimizi de bildiklerinden ötürü, mevcut yasaların şemsiyesi altında fakat onların dahi kasıtlı yorumlarıyla, başta mütefekkir Salih Mirzabeyoğlu olmak üzere, İBDA çevresine “idam’lar, müebbet’ler” yağmur gibi yağdırılıyor.

Bu ailelerle aynı zihniyet ve faaliyette bulunan Türk ve Müslüman görünümlü olanlar da TARİHÎ HESABLAŞMANIN MUKADDER NETİCESİNE TÂBÎ TUTULACAKLARDIR! Kaçınılmazdır!. Aksine davranış, bırakın bu vatana, bu vatanın mazlum ve masum insanına; bu mübarek ve mukaddes toprakların altında yatan şehid ve gazilerden müteşekkil ceddlerimize ihânet ve hakârettir.

Vatanseverliği-Milliyetçiliği, “örs dövmekte“, “kurt remzi taşımakta“, “fırlak kemik, çekik gözlerde aramakta“ rezil bir şekilde hapsedilmekten başka birşey olmayan Anadolu kıt‘asını, -sadece ama sadece orayı- “vatan” olarak görmekte zannedenler, ta yukarıda bahsettiğimiz maddî kıtasların haricine çıkamayan, diyalektiklerin çelmesine takılan ve bu noktada da Emperyalizm, Siyonizm ve yerli işbirlikçilerinin oyununa gelenlerden başkası değillerdir ve kendilerine “Milliyetçilik“ ülküsünü aşılayan Büyük Doğu Mimarı ile İBDA Mimarı’nın “doğru ve aksiyoner Milliyetçilik“ anlayışına yönlenmelerinden başka hiçbir kurtuluşları yoktur; aksi hal, Müslüman Bilge Han‘a ulaşamadan, putperest Ten-giz‘in izinde “uluyarak“ ateşe gitmektir.

İBDA‘CI “VATAN“ ANLAYIŞI İSE “BİRLİK“ ZEMİNİDİR

İBDA anlayışında Vatan meselesi, bütün samimi ve milliyetçi (yurtsever) kesimlerin, inandıkları “izm“lerin eksik kalan yanlarını görecekleri ve üzerinde ittifak yapabilecekleri bir noktadır. Bu vatanı sevenlerin, “Birlik“ zemininin ta kendisidir.

1) İBDA’cı “vatan” anlayışı; ırkçı değildir; “kişi kavmini sevmekle kınanmaz“ ölçüsüyle hâdiselere bakar ve İslâm Bayrağını hakkıyla taşıyan kavmi sadece bu sebeble sevmenin, "Peygambere layık olma cehd ve müsabakası”nın eseri olduğuna inanır. Bu minval haricindeki “milliyetçilik“e zıddır ve “ya bizden ol ya bizden ayrıl“ ilkesini -her tonda- çalıştırma hakkına sahiptir.

2) İBDA’cı “vatan” anlayışı; yaşadığımız bu Anadolu kıt‘asını, “vatanımız“ olarak görmez. Bunun pis bir hile-oyun olduğuna inanır. Bu halin, “paryalaştırılmanın kutsanması” olduğuna inanır.

Çünkü: Anadolu kıt‘ası, “vatanımızın“ sadece küçük bir kısmıdır. Anadolu kıt‘asının, ceddimizin, İslâm‘ın dünya hâkimiyeti uğrunda, iyi-doğru-güzel emrinde, “adaletli kılıcını sallamak“ maksadıyla Asya‘dan geldiğinde “fetih otağını” kurduğu İLK YER olduğuna ve oradan asırlar boyunca dört kıt‘aya hükmettiğine, oralarını hakimiyeti altına aldığına, neticede, iç hainlerin işbirliğiyle bu toprakların emperyalistler ve siyonistler tarafından İŞGAL EDİLDİĞİNE; yani kendi öz evini bir başkasının gasbettiğine iman eder.

KÜÇÜCÜK ANADOLU KIT‘ASINA "VATANIMIZ" DEMENİN, BU HIRSIZLIK-GASB-İŞGAL AMELİYESİNİ MEŞRÛ KABUL ETMEK OLDUĞUNA ve bunun da bu topraklarda İslâm‘ın hakimiyetini tesis eden ceddlerimize hakâret ve ihânet olduğuna inanır. “İdrakleri iğdiş edilmiş” müslüman insanımızı, ceddlerimizin emanetine saygı ve vefa hissine yönelmeye çağırır. Bunu iş içinde de gösterir.

Bugün ortaya atılan "kuvva-yı milliye... müdafa-i hukuk...” gibi fikirler etrafında teşkil edilmeye çalışılan "BAĞIMSIZ TÜRKİYE CEPHESİ”nin(**) ana motorlarına baktığımızda görülen; Kemalist, hem de en koyusundan Kemalistlerin başta yeraldığı, İslamcı ve “milliyetçi-muhafazakar” diye vasıflandırılan grubların ”söylemlerine” yakın ifadeler kullanılarak, Anadolu insanının ölmüş, bitmiş Kemalizm etrafında kenetlenmeye çağrıldığıdır.

Siyonizme, İsrail’e, emperyalizme, AB’ye, ABD’ye karşı bir tavır alındığı izlenimi uyandırılmakta, bunların insanımızı yıllarca sömürdüğünden bahsedilmektedir. İnsanımız, özellikle son Filistin ve Afganistan hadiselerinden sonra, bu İsrail karşıtı mesajlara yakın durduğundan, bu grub genişlemekte gibi görünmektedir

Elbette, Kemalizmin ve Kemalistlerin, kanla, irfanla kurduğunu övünerek söylediği Cumhuriyet’in müslümanlara neler çektirdiğini (hala da çektirmeye devam ettiğini) insanımız unutmamıştır; işte en basitinden başörtüsü meselesi... Bu grubların “bağımsızlıkçı” diye baktığı ve yaydığı General Kıvrıkoğlu ile MGK Gnl Skr.’nin başörtüsü meselesinde tutumları bilinmektedir. Peki bu grub, hangi yüzle, emperyalizme, siyonizme karşı “müdafa-yı hukuk cephesi” etrafında müslüman insanımızı toplanmaya çağırmaktadır?! Şu emperyalistlerin elimizdeki devleti bizden habersiz sömürmesine bir engel olalım, bak o zaman bu başörtüsü meselesini nasıl halledeceğiz “1000 yıldır süren” zihniyetimizle; Atatürk’ün yarım bıraktığını tamamlayacağız ve sallandıracağız!!! Böyle demelerini, -esasta böyle manaya gelecek şeyleri söylüyorlar da-, açıkça böyle söylemelerini mi bekliyor bazılarımız!!!

Eskiden Fetullah vardı; ABD’nin “İslam Halifesi” olacaktı; işte bu “Kemalist grub” tarafından dışlandı... Ülkeye bile gelemiyor. Ama herkese bir “papaz” lazımdır ya, bunlar da kendilerine uygun olanını buldular: Haydar Baş!..

Meşhűr marşdaki “şanı büyük Osman Paşa” ifadesini bile “şanı büyük Kemal Paşa” olarak söyleyebilecek kadar rota saptıran bu zat, aralarında kuduz İslam düşmanı Doğu Perinçek, sabatayist-dönme Prof. Erol Manisalı ile aynı safta “bağımsız Türkiye” için seferber oldu. Hatta, parti bile kurdu; miting miting dolaşıp, gözgöre göre YALAN söyleyerek “ilk seçimde tek başımıza iktidardayız!” nutuklarına başladı. (Bunun yalan olarak nitelenmesi şundan: Şeçime en az 20 partinin katılacağı, bunların üçte birinin ise kemikleşmiş bir yapıya sahip olduğu ortada. Bütün anketlerde de en büyük partinin bile yüzde 13-15 seviyesinde kaldığı görülmekte... Yani, tek başına iktidar artık kimse olamaz; iki veya üç partili veya cephe anlayışına dayalı koalisyonlar hükümete gelebilir.)

İşin daha da enterasan tarafı; ne Perinçek’in ne de diğer Kemalistlerin, bir şeyh ve tarikat lideri olduğunu gizlemeyen Haydar Baş’a karşı bu cihetlerini söyleyerek itiraz etmemeleri, aksine gayet rahat bir biçimde gazetelerine, televizyonlarına çıkıp konuşmaları, üstüne üstlük, “söz meclisten dışarı” kabilinden bile “gericiler... mürteciler” ifadesini kullanmamaları!. Bu bile esasta bu “bağımsız Türkiye cephesi”nin ne kadar ikiyüzlü, ikiyüzlü olduğu kadar da Kemalist olduğunu ortaya koymaya yeter.

3) İBDA’cı “vatan” anlayışı; kuru milliyetçilik hissinin emperyalizm ve siyonizmin hilesi-oyunu olduğuna inanır. “Sadece toprak!“ sevdasının-kutsamasının, İslam‘ın son Devleti olan Osmanlı’yı nasıl parçaladığını, “Arap milliyetçiliği... Fars milliyetçiliği... Kürt Milliyetçiliği... Türk Milliyetçiliği“ sevdasında koşanların, nihayetinde “bir parça toprak“ sahibi olduğunu, fakat bunların da emperyalistler tarafından “cetvelle çizilmiş-paylaştırılmış”; Osmanlı topraklarını -çok lafı edilen- kavimler ve kabilelerden müteşekkil “ulus devletler“le doldurup, aralarına nifaklar sokturulduğuna, çoğunun, önceleri bir kabile’yken birden bire “devlet!“ haline getirildiğine inanır.

Ortadoğu‘daki mevcut “kabile-devlet sınırları”nın bölgenin sömürülmesine yönelik bir ameliyeden başka birşey olmadığına; “sun‘i devlet-sınır“lardan müteşekkil bir tablonun meydana getirildiğine, bunun da sebebinin İslâm‘ın/Osmanlı’nın bir daha diriltilmemecesine imhası (çünkü emperyalizmin hayat damarıdır) gayeli olduğuna inanır.

Bu sınırları ortadan kaldırmaya, “cetvelle çizilmiş kabile devlet Kuveyt“i olması gerektiği gibi kendi sınırları içine almaya kakışan Saddam-Irak‘ın on seneye yakındır Haçlı saldırılarına muhatab olmasındaki sebebin de bu olduğuna inanır.

4) Bu mânâda anlaşılması kaydıyla söylersek, bu paryalaştırılmış ve sömürülmenin şuursuz ‘rahatlığını’ yaşayan İslam Ümmetinin yeniden ayağa kalkmasının “psikolojik mihengi“, -eğer bir milliyetçilik yapılması gerekiyorsa kaydıyla yazıyoruz- "Osmanlı Vatanseverliği-Milliyetçiliği“ etrafında kenetlenmektir!

Çünkü;

İslâm Ümmeti içerisinde, hem “toprak“ hem de “ilim-kültür-sanat-fikir“ nokta-ı nazarından eğer “milliyetçilik“ yapma hakkının, -baştanberi ifade ettiğimiz “millet-vatan“ mefhumları eşliğinde düşünülmesi kaydıyla-, Osmanlı’nın ve onu savunanların olduğu açıktır. Osmanlı’nın hakimiyet toprakları yağmalanmış, gaspedilmiş, “bölünmüş”, işgal edilmiştir ve başta, kendilerine, “Türk Milliyetçileri“ diyenlerin ve dillerinden “şanlı ceddimiz“ sözlerini düşürmeyenlerin ÖNÜNDEKİ BİRİCİK VAZİFE, İŞGALCİLERİ DEF ETMEKTEN BAŞKA BİRŞEY DEĞİLDİR.

Bu noktadaki “Osmanlı milliyetçiliği“ de; hem, “kuru bir kavmî sevgi“ olmaktan çıkmış ve “İslam‘ın topraklarını geri almak ve Peygamberin övgüsüne mazhar olmak“ sevdasına dönüşmüş olduğu gibi hem de, “örs dövmek, kurt remzi taşımak“ ve TC gibi “mankurtların” hakimiyetindeki bir “yapı”nın uşşaklığını yapmaktan uzak, fakat, İslâm‘a 600 sene boyunca şan ve şerefle hizmet etmiş cedlerimize de yakın-yakîn olmakla aynı mânâdır.

Bu aynı zamanda; “Osmanlı” remzinde “eriyen“ Türk kavminden başka diğer kavimleri yoksaymak ve “asimile etmek“den de uzak olmakdır. Osmanlı’nın 18. yüzyıldaki “Batılılaşma hareketlerine“ kadar hiçbir kavme baskı ve zor uygulamadığı; aksine bu tarihlerden sonra sınırlar içerisinde yaşayan Kavimlerin “milliyetçilik“ davası gütmeye başlamasıyla (ve elbette Osmanlı’nın idaresini eline alan Mustafa Reşit Paşa, Âli Paşa, Fuat Paşa, İT Fırkası gibi Batıcı şahıs ve kuruluşların da bunlara aynı şekilde -”Osmanlı milliyetçiliği” yani “Ümmet Fikri” ile değil-, Türk milliyetçiliği ile cevap vermesi de mevcuttur) birtakım hareketlenmelerin başladığını tarih okuyan herkes bilir.

İş, "Peygambere layık olma cehd ve müsabakası” minvalindeki "İslâm‘a en çok hizmet eden Kavim benimkidir“ noktasından, “İslam, kavmi şuurumuzu öldürdü“ noktasındaki milliyetçilik-Nationalizm arasındaki farkdadır. Birincisinin başımızın üstünde yeri varken, ikincisinin cehennemin en alt katındaki Zebanilerle randevusu çoktan hazırdır.

5) Yaşadığımız bu günlerde tarih yeniden yazılıyor. Ve o tarih, yüzyıl başında yokedilen devletimizin, ŞANLI VE ŞEREFLİ BAŞYÜCELİK DEVLETİ olarak geri gelmesinin hertürlü şartlarının meydana geldiğini de gösteriyor.

Bir savaşla kaybetmiştik devletimizi; neticesinde “vatanımız“, önce “Sevr“, sonra da “Lozan“ anlaşmaları ile emperyalistler tarafından, bölünmüş ve İŞGAL EDİLMİŞTİ. Şimdi gene aynı senaryo uygulanmaya konuluyor. Elde kalan, küçük ve şirin Anadolu kıt‘ası da “bölünmeye“ çalışılıyor. Bölmeye çalışanlar Kürtler değil, PKK değil, Müslümanlar değil; söyleyenlerin aksine; emperyalizm ve siyonizm taraftarları, “Ankara Hükümeti”... İşte bu noktada İBDACI VATAN ANLAYIŞININ “BİRLİK“ ZEMİNİ ZUHUR EDİYOR.

PKK lideri A. Öcalan‘ın karargahını bölgeden uzağa taşımak zorunda bırakılması, ve İmralı’da konuk edilmesi... Talabani-Barzani anlaşması... Irak‘a, Saddam‘ı kesin imha maksadlı saldırıların ön hazırlıklarının tamamlanması... TC‘nin hemen yanıbaşında gelişen bu hadiselerin yanına, Başörtüsü, İşçi ve Memurların iktisadî rahatsızlıklarını göstermek için yapacakları eylemler-grevler, ucu gözüken büyük devalüsasyon, “başörtüsü zulmünün” halkta doğurduğu tepkileri ekleyin...

Bu toprakları-Anadolu kıt‘asını seven, “milliyetçi görüşlere“ sahip olan insanların (sade vatandaşından, polisine, mitine, özel harpçisine, askerine kadar), herkesin, sevgisinin gerçek olup olmayacağını aşikar etmesi gereken günler yaklaşıyor.

Bu toprakları-Anadolu kıt‘asını seven devrimci görüşlere sahip insanların gerçekten emperyalistlere düşman olup olmadığının aşikar etmesi gereken günler yaklaşıyor.

İşte İBDA‘CI VATAN anlayışının "BİRLİK ZEMİNİ“ haline gelişi de burada yatıyor. "Emperyalizme Savaş” mı, "Sömürüye Son" mu, "Her Halkın Kendi Diliyle Eğitimi“ mi; bütün bunların hepsi İBDA FİKRİYATI-İBDACI VATAN ANLAYIŞI içinde mevcut. "Şanlı ecdadımız“ mı, "Bu vatanı böldürtmeyiz“ mi; bütün bunların hepsi İBDA FİKRİYATI-İBDACI VATAN ANLAYIŞI içinde mevcut.

Değil bu vatanı böldürtmek, bu vatanı büyüteceğiz. Öz malımızı işgalcilerin elinden alacağız. Ve İSLÂM‘IN DÜNYA HÂKİMİYETİ İÇİN BAŞYÜCELİK DEVLETİNİ KURACAĞIZ!

Ölümü seviyoruz. Bu vatanı bizden daha fazla seven olmadığını da biliyoruz. Biz şanlı ve şerefli ceddimizin karşısına “utanç“ içinde çıkmak istemeyenleriz. İşgal edilmiş, bölünmüş topraklarımızı geri alacağız. Hele hele, “bölücüler“ tarafından bize bir lütufmuş gibi sunulan elde kalan Anadolu kıt‘asını ise, hiç böldürtmeyiz.

Böldürtmemeye ve Devletimizi kurmaya ceddimize, dinimize, bu topraklar uğruna can veren şehidlerimize söz verdik. Allah‘a kasem ettik!

Türkünden, Kürdüne, Arabına, Çeçenine, Lazına, Çerkezine; İslâmcısından, Milliyetçisine, Devrimcisine; “sivil”inden “asker”ine kadar herkesi İBDACI VATAN ANLAYIŞININ-HATTININ ANTİ EMPERYALİST, ANTİ SİYONİST ŞEMSİYESİ ALTINA, A N A D O L U K U R T U L U Ş C E P H E S İ N E ÇAĞIRIYORUZ.

Kurtuluş İbda'da!

İstikbal İbda'da!..

(Not: Bu yazı, 2003 senesinde kaleme alınmış ve "Akademyayadogru" sitesinde yayınlanmıştır.)

Kaynaklar ve Notlar

1- Necip Fazıl. “İdeolocya Örgüsü. Beklediğimiz inkılâbın yönleri: Milliyet“. 1997. 9. Baskı. Syf: 237-238.

2- Necip Fazıl. “İdeolocya Örgüsü. Devlet ve idare mefkûremiz: Vatan Dışı”. 1997. 9. Baskı. Syf: 337-339.

3- Necip Fazıl. “İdeolocya Örgüsü. Devlet ve idare mefkûremiz: Vatan Dışı”. 1997. 9. Baskı. Syf: 338-339.

4- Necip Fazıl. “İdeolocya Örgüsü. Devlet ve idare mefkûremiz: Vatan Dışı”. 1997. 9. Baskı. Syf: 338.

(*) Akın Birdal suikastini gerçekleştiren ve kendisine “tasfiye hâricî” tutulan Irkçı kesimde yer bulan Uzman Çavuş Cengiz Ersever ve çetesinin ‘Şövenist-Kafatascı ve İslâm düşmanı’ olduğunu hatırlatırız.

(**) “Bağımsız Türkiye” sloganına şekil olarak değil elbette öz itibariyle karşı olduğumuzu söylüyoruz. Tersi düşünülemez; son tahlilde bizim mücadelemizde bir “bağımsılık” mücadelesidir. Umumhanede çalışan bir sermayeye “Tahire” ismi ne kadar komik duruyorsa, “Bağımsız Türkiye” sloganını yaymaya çalışan işte bu Kemalist Cephe’nin hali de böyle... Hele ki bunlara uyup da o miting senin bu miting benim dolaşanların hali trajikomik!...

(Bu makale, 1999 tarihinde kaleme alınmıştır.)